Beesten (2)

Als ik in de woonkamer sta en naar buiten kijk, zie ik daar op ooghoogte een nest van twee eksters. Ik heb een beetje een haat-liefde verhouding met eksters. Ergens vind ik ze iets exotisch hebben en grafisch zitten ze geinig elkaar. Maar eigenlijk zijn het ook een stelletje klereleiers, ze maken herrie en ze jatten mijn eieren. Nu ja, de eieren van de kippen, maar ik vind dat ik daar het alleenrecht op heb. Een tijd lang lagen er kapotte eieren in het nachthok en dacht ik dat de kippies dat zelf deden, ze stuk maken. Om dat af te leren legde ik twee nepeieren neer die keihard waren. De eieren verdwenen, daar heeft een ekster zich dus een bult aan gesjouwd en dat vind  ik stiekem grappig. De kippen hebben het euvel nu zelf opgelost door soms op de gekste plekken eieren te leggen. Zo is het altijd Pasen hier…

Het nest van de eksters zat goed in elkaar en had een behoorlijke omvang, het leek erop alsof ze zelfs een kelder hadden. Toen het laatst zo heftig stormde kreeg ik toch wel een beetje medelijden met die zwart-witte gasten. Als de toren heen en weer gaat bij die windkracht, dan wil je niet weten wat die wind met een nest doet op dezelfde hoogte. Het liep wat schade op. Maar het stel was niet zo maar uit het veld geslagen. Met veel ijver en geduld bouwde ze de boel weer op en ik mocht dat aanschouwen. Kreeg ik toch sympathie voor ze. En toen er daarna nog een, zij het wat milder, stormpje overheen ging, zakte het houten huis weer een beetje in elkaar. Ik had er al lang het bijltje bij neergegooid. Maar de eksters hebben een doorzettingsvermogen van heb ik jou daar, mooi.

Ja het blijft een beestenboel hier. Om half acht ‘s ochtends komen er vaak een stelletje kauwen vergaderen op het dak. Geen idee waarover en het duurt nooit lang, maar het zal wel zeer belangrijk zijn, zoals zo vaak bij vergaderingen…

Mijn lieve nichtje dat bij ons woont, klaagt over de hoeveelheid lieveheersbeestjes boven. Ze heeft ooit ergens iets voorbij zien komen over een plaag. Nu is ze daar wat bangig voor geworden. Maar een lieveheersbeestje maak je niet zo snel kapot, omdat ie z´n naam mee heeft denk ik. Pissebedden daarentegen…maar daar hebben we dan weer geen last van. Lieveheersbeestjes, ik word er wel poëtisch van, bij deze twee waargebeurde regels :

‘Er pleegde een lieveheersbeestje suïcide in mijn thee
Het viel me op, maar ‘k zat er niet echt mee.’

Wie hier ook rondlopen, maar dat is rond de toren, zijn vossen. Maanden geleden vond ik een dode vos in de tuin. Een interessante vondst, sindsdien zie ik er des te meer op toe dat ik de kippen ´s avonds achter slot en grendel heb. En ik ben niet de enige zo bleek. Een oplettende voorbijganger zag mij de kippen uit hun hok halen en vroeg of ik ze wel goed op sloot, want er lopen vossen rond, hij had ze gezien. Sterker nog hij jaagde op ze en al lang ook. Ja door de verrekte vossen is alles verdwenen, zo sprak hij, geen kieviten of fazanten meer te zien. Ik merkte voorzichtig op dat men zegt dat hoe meer je op vossen jaagt, hoe meer vossen er komen. ‘Onzin!’, riep hij natuurlijk en het was er niet de man naar om mee in discussie te gaan, dat voelde ik gelijk wel aan. ‘Ik ben wel een kip kwijt’ zei ik terwijl ik naar z’n hond keek, ‘door een hond.’ ‘Ja maar dat kan gebeuren,’ zei de jager, ‘ mijn hond heeft ook weleens een kip doodgebeten’. Juist ja.

Had er maar geen één beestje een baasje. Maar morgen moeten wij met z’n allen naar de stembus en er toch eentje uitkiezen. Een lastige dit keer, ik ben nog steeds een beetje zwevend. De politiek, dat is pas een beestenboel. Misschien dat het toch de Partij van de Dieren maar wordt…