We gingen op vakantie, ik was er aan toe. De watertorenheer en ik waren er eerst achter gekomen dat wanneer de één vakantie had, de ander dat niet had. Daar werd de watertorenvrouwe kriegelig van. Je mag het ‘kriegelig’ noemen, maar ook ‘pislink’, dat strookt waarschijnlijk meer met de waarheid. Soms is het goed om een beetje boos te worden en gedaan te krijgen wat je wil. En dus konden en gingen we een weekje weg. Naar Spanje, ‘glamping’. Ik had bedacht dat het niet te luxe moest zijn, want je moet ook weer blij zijn als je thuiskomt. En het was in een ronde tent, zodat we geen problemen zouden krijgen met hoeken. Een tent die ik graag ook bij ons in de tuin zou willen hebben, als logeerplek, of voor als het te warm is boven in ons ‘zolderkamertje’. Zodoende konden we kijken of het echt wat voor ons was.
We hadden in ieder geval een prachtweek, het was zoals een vakantie hoort te zijn. Veel chillen, lezen, zwemmen, wat stadjes bezocht, lekker gegeten, meren gezien en strand. Echt een vakantiegevoel. En dat gevoel heb ik niet altijd gekend.
Soms had ik namelijk altijd vakantie en daarom juist ook niet. Er waren momenten in ons expatleven, dat het was zoals je denkt dat het expatleven is. Luieren en lezen bij het zwembad, voor mij dan. Nu heb ik in de huidige tijd een enkele keer het idee dat ik achter de feiten aanloop, toendertijd was ik de feiten ver vooruit. Zo erg, dat de feiten er zelf van schrokken. Niks doen was af en toe slopend, maar soms kon ik geen kant op. Sindsdien zeg ik regelmatig: ‘Hoe minder je doet, hoe minder je gaat doen en hoe meer je doet, hoe meer je gaat doen.’ Het is lastig om de motor vanuit stilstand op te starten. Met terugwerkende kracht denk ik weleens: ‘Mijn hemel Erika, kreeg je zoveel tijd van het universum om je lekker op de kunst te storten en hoeveel heb je nu daadwerkelijk gemaakt? ’ Maar ja achteraf kijk je in een koe in z’n reet* en vrijheid is een grote discipline**. Een beetje een doel hebben of een droom is toch wel erg prettig. Het hoeft niet per sé groots en meeslepend te zijn en je hoeft het ook niet te behalen of te verwezenlijken, maar blijf aan de gang, als je kan.
Wanneer er mensen op bezoek komen bij ons bij de toren, horen we met enige regelmaat de zin: ‘Je hebt hier zeker altijd een vakantiegevoel?’ Maar dat is dan ook weer niet helemaal waar. Er zijn zoveel dingen om te doen, meer dan ik kan opnoemen, of een ander kan zien. Op mijn werk hoorde ik laatst: ‘Hoge werkdruk bestaat niet, je ervaart alleen hoge werkdruk’ en dat komt overeen met wat ik een aantal verhaaltjes terug zei: ‘Het zijn niet de omstandigheden die je een vervelend gevoel geven, maar je eigen gedachten erover.’ Echter is het in de praktijk niet altijd uitvoerbaar om alles in je hoofd te tackelen. En wij Nederlanders zitten toch met dat nare calvinisme in ons bloed. We moeten zoveel en dan vooral van onszelf.
Bij terugkomst na een weekje weg, was ik inderdaad weer blij om thuis te zijn. Die tent daar denken we nog even over. Verder ben ik dankbaar voor alle bezigheden die ik heb. En misschien is er ergens toch een voortschrijdend vakantiegevoel. Juist als ik denk dat ik echt geen tijd heb, ga ik een wandelingetje maken. Lekker struinen onder de Martinus Nijhoffbrug door langs de rivier, lopen over de Stadsdijk, genieten van het historische stadje met z´n mooie groene vestingwerken en z´n grachten. Wat wonen we hier toch fijn.
Alles komt zoals het komt. En nu echt voor de laatste spreuk in deze blog: ‘I’ve learned in life, that sometimes all you have to say is: ‘Fuck it’and just live.’***
*De juiste uitdrukking is: ‘Achteraf kijk je een koe in z‘n kont’, Remko hoor ik het echter altijd op bovenstaande manier zeggen.
**Herkomst: Karel Appel
***Herkomst: Het internet. ‘Moet dat dan in het Engels en zo grof?’ Antwoord: ‘Ja.’